Tantal - w mitologii greckiej uchodził za króla Lidii, na górze Sipylos. Był synem Zeusa i Pluto, miał dwójkę dzieci
Pelopsa oraz Niobe . Brał udział w biesiadach Bogów, na których kradł nektar i ambrozję, by móc chwalić się, przed poddanymi i sprzedawać go ludziom. Gdy Tantal, chciał udowodnić, że Bogowie są wszystkowiedzący, zaprosił kilku z nich na poczęstunek w swoim domu, gdzie głównym daniem był jego syn. Zeus i reszta bogów, domyślili się co podał im Tantal, oprócz Bogini Demeter , która była zrozpaczona po utracie swej córki Persefony i zjadła łopatkę (lub ramię) królewicza. Zeus , jednakże ożywił Pelopsa, a ubytek zastąpił kością słoniową. Okrutnego Tantala spotkała zasłużona kara. Bogowie strącili go w czeluście Tartaru, gdzie skazany był na wieczne cierpienie. Odyseusz podczas pobytu w Podziemiu widział go jako starca, zanurzonego po szyję w sadzawce z zimną wodą. Nad jego głową rosło drzewo z gałęziami obwieszonymi dorodnymi owocami. Tanatal znosił męki wiecznego pragnienia i głodu. Kiedy tylko schylał głowę aby napić się z sadzawki - woda przed jego ustami uciekała. Gdy wyciągał rękę aby sięgnąć po owoc, wiatr odsuwał gałąź. Aby powiększyć jeszcze jego mękę, ponad głową umieszczono skałę, która cały czas chwiała się, jakby miała spaść na Tantala. Właśnie z tego mitu, wzięło się powiedzenie "Męki Tantala", które oznacza uporczywe cierpienie spowodowane przez splot okoliczności lub niekorzystną sytuację.