Syrena mit.grecka - pół kobieta-pół ptak. Potwory, które zwabiały swoim śpiewem żeglarzy, a potem ich jadły. Później, podobnie jak w mitologii rzymskiej, nimfa morska wyobrażana jako ryba z głową kobiety lub pod postacią pół kobiety-pół ptaka
Pochodzenie[]
Według niektórych mitów były okeanidami które Afrodyta zamieniła w potwory.
Syrena w Odysei[]
Syreny mieszkały na wyspie znajdującej się między wyspą Kirke a Scyllą i Charybdą. Siedziały na łące i śpiewały. Na
wybrzeżu znajdowało się mnóstwo kości tych, którzy usłyszeli ich śpiew i wyszli na ląd. Odyseusz przepływając statkiem w ich pobliżu za radą Kirke kazał przywiązać się do masztu po wcześniejszym zalepieniu uszu woskiem swoim towarzyszom. Chciał usłyszeć ich śpiew i przeżyć. Wydał bezwzględny rozkaz, aby go nie rozwiązano, mimo błagań.
Syrena w innych mitach[]
Syreny zamieszkiwały małe wyspy na Morzu Śródziemnym (w pobliżu jońskiego miasta Fokaja), skąd wabiły urzekającym śpiewem żeglarzy i zabijały ich.
Inne wersje mówią, że były to córki Zeusa, które towarzyszyły zmarłym w drodze do Hadesu. Troszczyły się o ich dusze i opłakiwały je, dlatego ich wizerunki umieszczano na nagrobkach.
Według innych podań mieszkały w niebie. Niebańskie syreny były spokrewnione z muzami. Śpiewały i grały na instrumentach.
Jeszcze inne mity podają, że były córkami Forkosa i Keto albo Acheloosa. Homer wymienił dwie syreny, później pisano, że były trzy:
- Partenope
- Ligea
- Leukozja
Inne wersję wymieniają ich jeszcze więcej.
Orfeusz uratował Argonautów zagłuszając śpiew nimf własną pieśnią i grą na lirze. Syreny były pięknymi istotami.
