Charon (mit. grecka) – przewoźnik zmarłych dusz przez rzekę Styks. Za przejazd brał jednego obola, dlatego wkładano go zmarłym pod język. Duch świata podziemnego, syn Ereba i Nyks.
Był to posępny starzec, bezwzględny i bezlitosny. Nikt żywy nie miał wstępu do jego łodzi (kilka razy zdarzyło się odstępstwo od tej zasady ale zawsze ponosił za to karę, np. za przewiezienie Heraklesa musiał spędzić rok zakuty w łańcuchy), podczas podróży dusze zmarłych musiały wiosłować, a Charon sterował łodzią.
W sztuce[]
Charona przedstawia się jako brodatego, siwego, szpetnego starca ubranego w strój niewolnika (z jednym rękawem) i okrągły kapelusz podróżny. Często stoi w łodzi z wiosłem.